A.“δαρδάψῃ” Opp.H.4.628; inf. δαρδάψαι, Hsch.: pf. δεδάρδαφα, Id.:—devour, of wild beasts, Il.11.479, Hp.Ep.17, etc.; κτήματα, χρήματα δαρδάπτουσιν, they devour one's patrimony, Od.14.92, 16.315, cf. Ar.Nu.711; “δ. με πόθος Εὐριπίδου” Id.Ra.66: in late Prose, Luc.Nec.14. (Perh. dissim. from Δαρ-δṛπτω, cf. δρέπω.)
δαρδάπτω , aor. subj.