A.set over against one another, correspondent, “πόροι” Arist.Pr.905b8, cf. Thphr.CP6.9.2; φύσει ἅμα κατάλληλα τελειοῦται: διὸ καὶ ἀκούει τε ἅμα καὶ φωνεῖ [τὰ παιδία] Arist.Pr.902a11; “γλῶσσα κ. τῷ στόματι” Artem.1.32, cf. Str.2.1.29; κ. κεῖσθαι to be parallel, of lines, S.E.M.3.100; τὰ κ. the corresponding states, Id.P.1.238; “κ. λόγος” D.H.Th.37; τὸ κ. τῆς διανοίας ib.31; φαντασίαι δόγμασι κ. M.Ant.7.2; “τοῖς στρατιωτικοῖς ἔργοις καταλληλότερος” D.C. 71.1.
2. appropriate, “κ. καὶ κατὰ φύσιν” Arr.Epict.1.9.9, cf. Zos.4.53; “πρὸς ὑγίειαν” M.Ant.5.8. Adv. -λως, κ. λέγεσθαι prob. f.l. for κατ᾽ ἀλλήλων, Arist.Metaph.1041a33, cf. Stoic.3.42; “κ. τῇ φύσει” Arr. Epict.1.22.9.
3. Gramm., rightly constructed, congruent, A.D. Synt.4.3, al.; also, well-arranged, in good order, of the text of Aristotle, Alex.Aphr.in Metaph.172.13 (Comp.). Adv. Comp. -ότερον ib. 37.20.