Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon

A.“κατεχεύατο” Call.Hec.1.1.11; inf. -“χέασθαι” Hdt.1.50:—Pass., pf. κατακέχυμαι Orac. ap. Hdt.7.140 (tm.): aor. -εχύθην E.Hipp.854 (lyr.): Ep.aor.Pass. (freq.in tm.) κατέχυτο, κατέχυντο, Il.20.282, Od.12.411, h.Ven.228:—pour down upon, pour over, c. dat., “κὰδ δέ οἱ ὕδωρ χεῦαν” Il.14.435; so “ἥ ῥά οἱ ἀχλὺν θεσπεσίην κατέχευε” Od.7.42; “ὄρεος κορυφῇσι Νότος κατέχευεν ὀμίχλην” Il.3.10; “τῷ γε χάριν κατέχευεν᾽ Ἀθήνη” Od.2.12, etc.; “σφιν . . πλοῦτον κατέχευε Κρονίων” Il.2.670; “μὴ σφῶϊν ἐλεγχείην καταχεύῃ” 23.408, cf. Od.14.38; “οἷ . . κατ᾽ αἶσχος ἔχευε” 11.433; “ἐμῇ κεφαλῇ κατ᾽ ὀνείδεα χεῦαν” 22.463; “νεφέλαν κρατὶ κατέχευας” Pi.P.1.8; ἀντιπάλοις φόνον Epigr. ap. Plu. Marc.30:—Pass., “κὰδ δ᾽ ἄχος οἱ χύτο ὀφθαλμοῖσι” Il.20.282; κατὰ . . ὀρόφοισιν αἷμα . . κέχυται Orac. ap. Hdt. l. c.; δάκρυσι βλέφαρα-χυθέντα E.l.c.; “οἱ -χυθέντες” J.BJ3.7.29:—also Act. c. gen., rarely in Hom., “ὅς σφωϊν . . ἔλαιον χαιτάων κατέχευε” Il.23.282, cf. 765: freq. later, “καταχέουσι αἷμα τοῦ ἀκινάκεος” Hdt.4.62; “κατάχει σὺ τῆς χορδῆς τὸ μέλι” Ar.Ach.1040; ἔτνος τοὐλατῆρος ib.246; “τοῦ δήμου καταχεῖν . . πλουθυγίειαν” Id.Eq.1091; “ἵππερόν μου κατέχεεν τῶν χρημάτων” Id.Nu.74, cf. Pl.790; “βλασφημίαν τῶν ἱερῶν κ.” Pl.Lg.8ood; also “κὰδ δὲ χευάτω μύρον . . κὰτ τὼ στήθεος” Alc.36, cf. Pl.R.398a:—Med., κατὰ τῶν ἱματίων καταχεόμενοι [ἄκρατον] letting it be poured over . . , Id.Lg.637e:— Pass., “κατὰ τοῖν κόραιν ὕπνου τι καταχεῖται γλυκύ” Ar.V.7.

2.simply, pour, shower down, χιόνα, νιφάδας ἐπὶ χθονί, Od.19.206, Il.12.158; “ψιάδας κ. ἔραζε” 16.459; so “κατὰ δ᾽ ἠέρα πουλὺν ἔχευεν” 8.50; “κατὰ δ᾽ ὕπνον ἔχευεν” Od.11.245:—Med., νότος . . χύσιν κατεχεύατο φύλλων Call.l.c.:—Pass., “ἴδρως κακχέεται” Sapph.2.13.

b. throw, cast down, “θύσθλα χαμαὶ κατέχευαν” Il.6.134; “κατὰ δ᾽ ἡνία χεῦεν ἔραζε” 17.619; ὅπλα τε πάντα εἰς ἄντλον κατέχυνθ' Od.12.411; πέπλον μὲν . . κατέχευεν ἐπ᾽ οὔδει let the robe fall upon the floor, Il.5.734; “τεῖχος . . εἰς ἅλα πᾶν κ.” 7.461:—Med., Pl.Ti.41d; χαίταν let fall, Call.Cer.

5. c. metaph., “κοινολογίας . . ἡδονὴν -χεούσης” Phld.D.3.14.

3. Pass., to be poured over the ground, be there in heaps, “ὁ χῶρος, ἐν ᾧ αἱ ἄκανθαι [τῶν ὀφίων] κατακεχύαται” Hdt.2.75; of persons, to be spread, dispersed, Eun.Hist.p.239 D.

II. cause to flow, run, [“χρυσὸν] ἐς πίθους τήξας κ.” Hdt.3.96:—Med., χρυσὸν καταχέασθαι to have it melted down, Id.1.50.