A.“κλονήσομαι” Hp.Genit.2: aor. part. “κλονηθέν” Id.Nat. Puer.30: (κλόνος):—poet. Verb, used also in Ion. and late Prose, as Ph. (v. infr.), Aq.Ge.45.24, al.: Hom. (only in Il.) drive tumultuously or in confusion, “πρὸ ἕθεν κλονέοντα φάλαγγας” Il.5.96; “ὥς τ᾽ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶϋ μέγ᾽ οἰῶν θῆρε δύω κλονέωσι” 15.324; of winds, “νέφεα κλονέοντε πάροιθεν” 23.213, cf. Hes.Op.553; “κλονέων ἄνεμος φλόγα εἰλυφάζει” Il.20.492; “ὣς ἔφεπε κλονέων πεδίον” 11.496, cf. 526; Ἕκτορα δ᾽ ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπ' 22.188; χερὶ κλονέειν τινά, of a pugilist, Pi.I.8(7).70; “εὖτ᾽ ἐν πεδίῳ κλονέων μαίνοιτ᾽ Ἀχιλλεύς” B.12.118; dub. sens. in Sapph.Supp.19.3: generally, harass, agitate, “καί νιν οὐ θάλπος θεοῦ . . , οὐδὲ πνευμάτων οὐδὲν κλονεῖ” S.Tr.146; “τόνδε . . ἆται κ.” Id.OC1244 (lyr.), cf. Ar.Eq.361; “πάθη κ. τὴν ψυχήν” Ph.1.589; in physical sense, “βῆχες κ. τὸν θώρηκα” Aret.CA1.10:—Pass., to be agitated, Hp. ll.cc., Morb.4.55.
2. abs., of the winds, rage, D.P. 464.
II. Pass., rush wildly, “ἵππους ἐχέμεν, μηδὲ κλονέεσθαι ὁμίλῳ” Il. 4.302; to be driven in confusion, “ὑπὸ Τυδεΐδῃ κλονέοντο φάλαγγες” 5.93, cf. 11.148, 14.59, etc.; “λαίλαπι κλονεύμενοι” Semon.1.15; “ψάμαθοι κύμασιν ῥιπαῖς τ᾽ ἀνέμων κλονέονται” Pi.P.9.48; “τὸ συμπόσιον ἐκλονεῖτο τῷ γέλωτι” Luc.Asin.47; “κλονεῖσθαι τὴν γαστέρα” Ael.NA2.44.
2. abs., to be beaten by the waves, “ἀκτὰ κυματοπλὴξ κλονεῖται” S.OC1241 (lyr.); παρὰ δ᾽ ἰχθύες ἐκλονέοντο beside the fishes tumbled, Hes.Sc. 317; of bees, swarm, “βομβηδὸν κ.” A.R.2.133: metaph., “κ. ἡ οἰκουμένη” Ph.1.298; to be shaken in credit, refuted, “τὸ κεκλονημένον ῥῆμα” Porph.Chr.35.
