A.“κύψω” LXX Ps.9.31 (10.10): aor. ἔκυψα (v. infr.): pf. “κέκυ_φα” Hp.Steril.217:—bend forward, stoop, “πλευρά, τά οἱ κύψαντι παρ᾽ ἀσπίδος ἐξεφαάνθη” Il.4.468; “ἔλαβεν . . κύψας ἐκ πεδίοιο” 17.621, cf. 21.69; ὁσσάκι γὰρ κύψει᾽ ὁ γέρων πιέειν μενεαίνων κτλ. Od.11.585; “κ. ἐστὴν γῆν” Hdt.3.14; “κάτω κ.” Ar.V.279 (lyr.), Thphr.Char.24.8; “κεκυφότες εἰς γῆν καὶ εἰς τραπέζας” Pl.R.586a; “χαμᾶζε” Plu.Ant.45: freq. in aor. part. with another Verb, ἔθει κύψας ran with the head down, i.e. at full speed, Ar.Ra.1091 (anap.); “ὁμόσ᾽ εἶμι κύψας” Id.Ec.863; “ἐς τὴν γῆν κύψασα κάτω βαδίζει” Id.Fr.395; κύψας ἐσθίει eats stooping, i.e. greedily, Id.Pax33; sens. obsc., Hippon.22 Diehl.
2. hang the head from shame, οὗτος, τί κύπτεις; Ar.Eq.1354, Th.930; or sorrow, Amphis 30.6, Euphro 1.27, or thought, Epicr.11.21, 23 (anap.).
3. bow down under a burden, D.18.323.