A.all the same, nevertheless, used to limit whole clauses, once in Hom. (unless it is read in Od.11.565), “Σαρπήδοντι δ᾽ ἄχος γένετο . . , ὅ. δ᾽ οὐ λήθετο χάρμης” Il.12.393 ; “ὅ. πιθοῦ μοι” S.OT1064, cf. Ant.519 ; κοὐκ ἐπίδηλος ὅ. and yet not so as to be observed, Thgn.442 ; “νῦν δὲ ὅ. θαρρῶ” Pl. Smp.193e, etc. : freq. strengthd. by other words, ἀλλ᾽ ὅ. but still, but for all that, Pi.P.1.85, Ar.V.1085, etc. ; ὅ. μήν (Dor. μάν) Pi.P. 2.82, Pl.Plt.297d ; “ὅ. μέντοι” Id.Cri.54d ; “ὅ. γε μήν” Ar.Nu.631, 822 ; “ὅ. γε μέντοι” Id.V.1344, Ra.61 : used elliptically, πάντως μὲν οἴσεις οὐδὲν ὑγιές, ἀλλ᾽ ὅ. (sc. οἰστέον) Id.Ach.956, cf. E.Hec.843, Ba.1027 (prob.).
II. freq. in apodosi after καὶ εἰ (κεἰ) or καὶ ἐάν (κἄν), “κεἰ τὸ μηδὲν ἐξερῶ, φράσω δ᾽ ὅ.” S.Ant.234, cf. A.Ch.933 ; but ὅ., though it belongs in sense to the apodosis, is freq. closely attached to the protasis, μέμνησ᾽ Ὀρέστου, κεἰ θυραῖός ἐσθ᾽ ὅ., i.e. κεἰ θ. ἐστι, ὅμως μέμνησο, ib.115 ; λέξον . . , κεἰ στένεις ὅ., i.e. κεἰ στένεις, ὅ. λέξον, Id.Pers.295 ; “κἂν ἄποπτος ᾖς ὅ., φώνημ᾽ ἀκούω” S.Aj.15 : sts. it even stands in the protasis, “ἐρημία με, κεἰ δίκαι᾽ ὅ. λέγω, σμικρὸν τίθησι” Id.OC957 ; “ἐγὼ μὲν εἴην, κεἰ πέφυχ᾽ ὅ. λάτρις, ἐν τοῖσι γενναίοισιν ἠριθμημένος” E.Hel.728.
2. the protasis is freq. replaced by a part., “ὕστεροι ἀπικόμενοι ἱμείροντο ὅ.” Hdt.6.120 ; κλῦθί μου νοσῶν ὅ. (i. e. εἰ νοσεῖς ὅ. κλῦθι) S.Tr.1115 : strengthd., “πιθοῦ, καίπερ οὐ στέργων ὅ.” A. Th.712 ; “ἱκνοῦμαι, καὶ γυνή περ οὖσ᾽ ὅ.” E.Or.680 ; “τάδ᾽ ἔρδω, καὶ τύραννος ὢν ὅ.” S.OC851 ; “ἐρήσομαι δέ, καὶ κακῶς πάσχουσ᾽ ὅ.” E.Med.280 : sts. it precedes, τόλμα . . , ὅ. ἄτλητα πεπονθώς, for καίπερ πεπονθώς, ὅ. τόλμα, Thgn.1029 : in Prose, “οἱ δὲ . . ὅ. ταῦτα πυνθανόμενοι ἀρρώδεον” Hdt.8.74 ; “οἱ τετρακόσιοι . . ὅ. καὶ τεθορυβημένοι ξυνελέγοντο” Th.8.93, cf. Hdt.5.63, X.Cyr.8.2.21 : exceptionally, “ἡ ἰσομοιρία τῶν κακῶν, ἔχουσά τινα ὅμως . . κούφισιν, οὐδ᾽ ὧς ῥᾳδία ἐδοξάζετο” Th.7.75.