A.accursed, i.e. one of or to whom the word ὄλοιτο (or ὄλοιο) may be used (opp. ὀνήμενος), Il.14.84; “ἄλοχος” Od.4.92; “μῆνις” Il.1.2; “Ἄτη” 19.92; “φάρμακον” Od.10.394; “γαστήρ” 15.344; “Γῆρας” Hes.Th.225, etc.; “νοῦσος” Pi.P.4.293; ἔριδες, ὕβρις, Thgn.390, 1174; “Νεῖκος” Emp.17.19: used by Trag. in lyr., “στένω σετᾶς οὐ. τύχας” A.Pr.399; “πρὸς ἀδελφῶν οὐλόμεν᾽ αἰκίσματα νεκρῶν” E. Ph.1529; also in trim. in unlengthd. form, “ὀλόμενε παίδων, ποῖον εἴρηκας λόγον” ; Trag.Adesp.2 (= S.Fr.185).
II. ruined, lost: hence, unhappy, wretched, “ἵετε δάκρυ καναχὲς ὀλόμενον ὀλομένῳ δεσπότᾳ” A.Ch.152; in lit. sense, “ἃ πλείστους ἔκανεν Ἑλλάνων δορὶ παρὰ ποταμὸν ὀλομένους” E.Or.1307; πύργων ὀλομένων (v.l. οὐλ.) Id.IT1109; “τίς ἄρα μ᾽ . . πατρίδος οὐλομένας ἀπολωτιεῖ” ; Id.IA792 (in the two last passages Erfurdt conjectured ὀλλυμένων, ὀλλυμένας); Aeol. ὠλόμενος dub. sens. in Alc.Oxy.1788Fr.4.20.
