A.to be rich, wealthy, opp. “πένομαι, τάχα σε ζηλώσει ἀεργὸς πλουτεῦντα” Hes.Op.313; “πενιχρὸς αἶψα μάλ᾽ ἐπλούτησε” becomes rich, Thgn.663, cf. Pl.R.421d, Men.Kol.42; π. μέγα, μάλιστα, μεγάλως, Hdt.1.32, 3.57, 6.125; “πλούτει κατ᾽ οἶκον μέγα” S.Ant.1168; ὄναρ πεπλουτηκέναι 'build castles in the air', Pl.Ly.218c, cf. Tht.208b; “μὴ σπεύδετε πλουτεῖν μᾶλλον ἢ χρηστοὶ δοκεῖν εἶναι” Isoc.3.50; “ταχέως πλουτῆσαι” Lys.18.18; π. ἀπὸ τῶν κοινῶν to be rich from the public purse, Ar.Pl.569; “π. ἀφ᾽ ἑαυτῶν” Porph.Sent.40; “π. ἐκ τῶν ἀλλοτρίων” Lys.32.25; “ὑφ᾽ ὑμῶν πεπλουτηκότας” D.21.189 (ἀφ᾽ Cobet).
2. c. gen. rei, to be rich in a thing, “πόνου” A.Fr.241; “φίλων” X.An.7.7.42; “νομίσματος” Arist.Pol.1257b13; πλουτῖον (i.e. -τεῖον, metri gr. for -τέον)“ τέκνων . . δωμάτιον” IG12(8).442.8 (Thasos).