A.ever yet, in early Ep. always with neg. and best written divisim, “οὐ γάρ πώ ποτέ μ᾽ ὧδέ γ᾽ ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψεν” Il.3.442, cf. Hes.Op.650, etc. (referring to fut., “οὐκ ἄν πώ ποτ᾽ ἐγώ . . ἐλθοίμην” Batr.178); usu. preceded by neg. in post-Hom. writers, but “πώ ποτ᾽ οὐδαμοῖ” Ar.V.1188: c. fut. in later Gr., κακία οὐχ εὑρεθήσεται ἐν σοὶ π. LXX 1 Ki.25.28; οὐ μὴ διψήσει π. Ev.Jo.6.35, cf. PMag.Par.1.291; also οὐ μὴ γένωνται καθαραὶ π. UPZ78.27 (ii B.C.); “μηδ᾽ ὄψον . . μετὰ τούτου π. δαίσῃ” Cratin.Jun.8: with pres., PMag.Leid.V.11.30; cf. οὐ π., μὴ π., οὐδεπώποτε, μηδεπώποτε.
II. sts., later, without a neg.,
1. with questions which imply a neg. (cf. πω 11), ποῦ γὰρ π. ἄνευ νεφελῶν ὕοντ᾽ ἤδη τεθέασαι; Ar.Nu. 370; ἤδή π. του ἤκουσας; Pl.R.493d, cf. X.Mem.2.2.7, etc.: c. fut., τίς γὰρ ἁλώσεται π.; D.45.45 (s.v.l.).
2. with a conditional clause, “εἴ που ξένον τις ἠδίκησε πώποτε” Ar.Ra.147, cf. V.556, Ach.405, Pl. Tht.196a, etc.
3. after Relatives, “οὕς φαμεν πώποτέ τι . . πρᾶξαι” Id.R.352c; “ἄλλον ὅστις πώποτέ τι γέγραφεν ἢ γράψει” Id.Phdr.258d; “ὅσοι ἐμοῦ π. ἀκηκόατε” Id.Ap.19d, cf.D.2.5, 4.50, al.
4. with the Art. and Part., οἱ π. γενόμενοι who ever yet existed, Isoc.10.38, cf. 16.33, Pl.Phd.116c, etc.: the Part. may be omitted, “οἱ π. προδόται” Lycurg.134; μεγίστους τῶν π. X.HG3.5.14, cf. PLips.119v.ii 4 (iii A.D.).
