I. trans., call by endearing names, of lovers, νηττάριον ἂν καὶ φάττιον ὑπεκορίζετο he would call me coaxingly little duck and little dove, Ar.Pl.1011; ψυχὴν ὑ. τινά call him dear soul, Plu.2.692e; “τὴν Ἑκάλην ἐτίμων, Ἑκαλίνην ὑποκοριζόμενοι” Id.Thes.14; [“Κωλώτην] Ἐπίκουρος εἰώθει Κωλωτάραν ὑ. καὶ Κωλωτάριον” Id.2.1107e; τὸν πύκτην Ἡρακλείδην Ἡρακλοῦν ὑπεκορίζοντο ib.624b, cf. Ath.13.585f.
2. call by a soft name, esp. call something bad by a fair name, gloss over, “εὐηθείᾳ . . ἣν ἄνοιαν οὖσαν ὑποκοριζόμενοι καλοῦμεν” Pl.R.400e; ἐραστοῦ ὑποκοριζομένου καὶ εὐχερῶς φέροντος τὴν ὠχρότητα ib.474e; ὑποκοριζόμενοι, ὕβριν μὲν εὐπαιδευσίαν καλοῦντες κτλ. ib.560e; δουλείαν Φιλίππῳ ξενίαν καὶ ἑταιρίαν καὶ τοιαῦθ᾽ ὑποκοριζόμενοι calling their slavery by the fair names of friendship, etc., D.19.259; fuga quam tu peregrinationem “ὑποκοπίζη” Cic.Att.9.10.4; “προθυμίας τὰς ἐπιθυμίας ὑ.” Plu.2.449a, cf. 56d, Sol.15, Aristid.2.112 J., etc.; “ὑ. καὶ σκώπτει θάνατον” Arr.Epict.4.1.166.
3. reversely, call something good by a bad name, οἱ μὲν φίλοι καλοῦσί με Εὐδαιμονίαν, οἱ δὲ μισοῦντες ὑποκοριζόμενοι ὀνομάζουσί με Κακίαν but my enemies nickname me Vice, X.Mem.2.1.26 (unless ὑποκοριζόμενοι has been transposed from the former clause).
4. make a pretence of, imitate, mimic, “φθέγμα” Philostr. VS2.10.2:—Pass., “ὑποκεκορισμένη πρεσβεία” pretended, Anon. ap. Suid.
II. intr., use diminutives, Arist.Rh.1405b28.
