previous next
Ăristŏtĕles , is (
I.gen. Aristoteli, Cic. Att. 13, 28, like Archimedi, Achilli, Pericli; acc. Aristotelen, Quint. 3, 6, 60; cf. Rudd. I. 58, n. 71; Neue, Formenl. I. pp. 181, 311), m., = Ἀριστοτέλης.
I. A.. Aristotle, a very learned and distinguished pupil of Plato, from Stagira, in Macedonia, teacher of Alexander the Great, and founder of the Peripatetic philosophy, Cic. Tusc. 1, 10, 22; 3, 28, 69; id. Ac. 1, 4, 17; id. Fin. 5, 5, 12; id. Off. 3, 8, 35; id. de Or. 3, 35, 141 al.—Hence,
B. Ăristŏtĕlīus and -ēus , a, um, adj., Aristotelian: “vis,Cic. de Or. 3, 19, 71: “pigmenta,id. Att. 2, 1: “ratio,id. Fam. 1, 9, 23: “Topica Aristotelea,id. ib. 7, 19.—
II. A guest of Cicero, Cic. Fam. 13, 52.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Cicero, Letters to his Friends, 13.52
    • Cicero, Letters to his Friends, 1.9.23
    • Cicero, Letters to Atticus, 13.28
    • Cicero, Letters to Atticus, 2.1
    • Cicero, On Oratory, 3.19
    • Cicero, On Oratory, 3.35
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.5
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.10
    • Cicero, De Officiis, 3.8
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 6.60
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: