I.a Pharisee, a member of the Jewish sect of that name, usually in plur.: Phărĭsaei (Pharīsaei , Juvenc. 2, 574), ōrum, m., = Φαρισαῖοι, the Pharisees, a Jewish sect (eccl. Lat.), Tert. Praescr. 45; Isid. 7, 6, 40; Juvenc. 3, 221; Vulg. Marc. 2, 16 et saep.— Sing.: “secundum legem Pharisaeus,” Vulg. Phil. 3, 5.—Hence,
A. Phărĭsaeus , a, um, adj., = Φαρισαῖος, Pharisœan: “convivia,” Sedul. 4, 66; Tert. adv. Marc. 5, 20.—
B. Phărĭsăĭcus , a, um, adj., = Φαρισαικός, Pharisaic: sepulcra, Hier. adv. Vigil. n. 9.