previous next
Pindărus , i, m., = Πίνδαρος.
I. Pindar, a celebrated lyric poet of Thebes, contemporary with Æschylus, Hor. C. 4, 2, 1; Quint. 10, 1, 61; Cic. Fin. 2, 34, 115; Sen. Q. N. 6, 26, 3.—
B. Hence,
1. Pindărĕ-us , a, um, adj., Pindaric: “Pindaream chelyn referre,Mart. Cap. 2, § 119.—
2. Pin-dărĭcus , a, um, adj., Pindaric: “Camenae,Hor. C. 4, 9, 6: “fons,id. Ep. 1, 3, 10: “Pindaricos modos,Mart. 8, 18, 6; Ov. P. 4, 16, 28: “os,Prop. 3, 15, 40: Pindaricum metrum, consisting of a trimeter brachycatalectus (e. g. medium rapido mare Tibris adit fluvio), Serv. Centimetr. p. 1822 P.—
II. Name of a slave, Cic. Att. 16, 1, 5; Inscr. Murat. 619, 2.—
III. The freedman who held the sword upon which Cassius fell at Philippi, Val. Max. 6, 8, 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, Letters to Atticus, 16.1.5
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.34
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 10, 1.61
    • Ovid, Ex Ponto, 4.16
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 6.8.4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: