I.the infernal regions, Tartarus (poet.; in prose, inferi); sing., Lucr. 3, 1012; Verg. A. 6, 577; Hor. C. 3, 7, 17; Stat. S. 2, 7, 116; plur., Lucr. 3, 42; 3, 966; 5, 1126; Verg. A. 4, 243; 6, 135; Hor. C. 1, 28, 10; Ov. M. 1, 113; 5, 371; 5, 423; “10, 21 et saep. al.—Personified: Tartarus pater,” i. e. Pluto, Val. Fl. 4, 258.—Hence,
A. Tartărĕus , a, um, adj., of or belonging to the infernal regions, Tartarean, infernal: “tenebrica plaga, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: antrum,” i. e. the infernal regions, Luc. 6, 712: “umbrae,” Ov. M. 6, 676; 12, 257: “custos,” i. e. Cerberus, Verg. A. 6, 395: “Acheron,” id. ib. 6, 295: “Phlegethon,” id. ib. 6, 551: “sorores,” i. e. the Furies, id. ib. 7, 328; Stat. Th. 5, 66; “hence, vox Alectus,” Verg. A. 7, 514.—
B. Tartărĭnus , a, um, adj., Tartarean, infernal; poet. for horrid, terrible: “Tartarino cum dixit Ennius, horrendo et terribili Verrius vult accipi, a Tartaro, qui locus apud inferos,” Fest. p. 359 Müll.: corpore Tartarino prognata Paluda virago, Enn. ap. Varr. L. L. 7, 37 ib.—Trop.: “delator,” Amm. 15, 6, 1.