previous next
absŏlūtĭo , ōnis, f. absolvo.
I. In judicial lang., an absolving, acquittal: “sententiis decem et sex absolutio confici poterat,Cic. Clu. 27: “annus decimus post virginum absolutionem,id. Cat. 3, 4: majestatis (for de majestate), an acquittal from crimen majestatis, id. Fam. 3, 11.—In Suet. in plur.: reis absolutiones venditare, Vesp. 16.—
II. Completion, perfection, consummation.
B. Esp., in rhet., completeness, Cic. Inv. 1, 22, 32.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Cicero, Letters to his Friends, 3.11
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 27
    • Cicero, Against Catiline, 3.4
    • Cicero, On Oratory, 1.28
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.14
    • Cicero, De Inventione, 1.22
    • Cicero, De Inventione, 2.30
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: