I. Act., to hasten, accelerate: gressum adcelerāsse decet, Att. ap. Non. 89, 25 (Rib. Trag. Rel. p. 139); so, “gradum,” Liv. 2, 43, 8: “mortem,” Lucr. 6, 772: “iter,” Caes. B. C. 2, 39; Liv. 31, 29: “oppugnationem,” Tac. A. 12, 46: “consulatum alicui,” id. ib. 3, 75.—Pass., Tac. Agr. 43; id. H. 2, 85; id. A. 1, 50.—
II. Neutr., to hasten, to make haste: si adcelerare volent, ad vesperam consequentur, * Cic. Cat. 2, 4, 6: “ipse quoque sibi acceleraret,” Nep. Att. 22, 2; Liv. 3, 27, 8; Verg. A. 5, 675; 9, 221, 505; Plin. 2, 17, 14, § 74 al.: “ad aliquem opprimendum,” Liv. 27, 47, 8.—With local accus.: “Cremonam,” Tac. H. 2, 100.—Impers.: “quantum accelerari posset,” as speedily as possible, Liv. 3, 46, 5.