previous next
ad-dĕcet , ēre, 2,
I.v. impers. [ad, intens.], it behooves, it becomes, it is fit or proper that (used only in Enn. and Plaut., in the latter very often), constr. with acc. or with acc. and inf.: sed virum virtute vera vivere animatum addecet, Enn. ap. Gell. 7, 17, 10 (Trag. v. 338, ed. Vahl.; Rib. p. 52): “ut matrem addecet familias,Plaut. Merc. 2, 3, 80: “meo me aequum est morigerum patri, ejus studio servire addecet,id. Am. 3, 4, 21; “nam peculi probam nihil habere addecet Clam virum,id. Cas. 2, 2, 26; so id. Bacch. 1, 2, 20; id. Most. 4, 2, 21; id. Ps. 1, 5, 156; id. Trin. 1, 2, 41.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Plautus, Casina, 2.2
    • Plautus, Mercator, 2.3
    • Plautus, Mostellaria, 4.2
    • Plautus, Trinummus, 1.2
    • Plautus, Amphitruo, 3.4
    • Plautus, Bacchides, 1.2
    • Plautus, Pseudolus, 1.5
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: