previous next
ădultĕro , āvi, ātum, 1, v. n. and
I.a. [id.], to commit adultery, to pollute, defile.
I. Lit., absol. or with acc.: “latrocinari, fraudare, adulterare,Cic. Off. 1, 35: “jus esset latrocinari: jus adulterare: jus testamenta falsa supponere,id. de Leg. 16, 43: “qui dimissam duxerit, adulterat,Vulg. Matt. 5, 32: “matronas,Suet. Aug. 67; cf. id. Caes. 6.—Also of brutes: “adulteretur et columba milvio,Hor. Epod. 16, 32.—As verb. neutr. of a woman: “cum Graeco adulescente,Just. 43, 4.—Freq.,
II. Fig., to falsify, adulterate, or give a foreign nature to a thing, to counterfeit: “laser adulteratum cummi aut sacopenio aut fabā fractā,Plin. 19, 3, 15, § 40: “jus civile pecuniā,Cic. Caecin. 26: “simulatio tollit judicium veri idque adulterat,id. Lael. 25, 92; id. Part. 25, 90: “adulterantes verbum,Vulg. 2 Cor. 2, 17.—Poet. of Proteus: “faciem,changes his form, Ov. F. 1, 373.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • New Testament, 2 Corinthians, 2.17
    • Cicero, For Aulus Caecina, 26
    • New Testament, Matthew, 5.32
    • Suetonius, Divus Augustus, 67
    • Suetonius, Divus Julius, 6
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 19.40
    • Cicero, De Amicitia, 25
    • Cicero, De Officiis, 1.35
    • Ovid, Fasti, 1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: