previous next
aenigmă , ătis, n., = αἴνιγμα (dat. and
I.abl. plur. aenigmatis, Charis. p. 38 P.), that which is enigmatical or dark in a figurative representation, an allegory; accto Quintilian's expl.: “allegoria, quae est obscurior,Inst. 8, 6, 52; Cic. de Or. 3, 42.—
II. Of other things.
A. That which is dark, obscure, or inexplicable; a riddle, enigma, obscurity: “regina Saba venit temptare eum in aenigmatibus,Vulg. 3 Reg. 10, 1: “obscuritates et aenigmata somniorum,Cic. Div. 2, 64; “aenigma numero Platonis obscurius,id. Att. 7, 13: “legum,Juv. 8, 50: “palam et non per aenigmata Dominum videt,Vulg. Num. 12, 8; 1 Cor. 13, 12.—
B. A mystery; a mystical tenet or dogma in religion, Arn 3, p. 109.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, Letters to Atticus, 7.13
    • Old Testament, 1 Kings, 10.1
    • Old Testament, Numbers, 12.8
    • Cicero, On Oratory, 3.42
    • Cicero, De Divinatione, 2.64
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: