previous next
affectĭo (adf- ), ōnis, f. adficio.
I. The relation to or disposition toward a thing produced in a person by some influence (in this and the two foll. signif. almost peculiar to the philos. lang. of Cic.): comparantur ea, quae aut majora aut minora aut paria dicuntur; “in quibus spectantur haec: numerus, species, vis, quaedam etiam ad res aliquas adfectio,relation, Cic. Top. 18, 68, and § 70; cf. id. ib. 2, 7.—
II. A.. A change in the state or condition of body or mind, a state or frame of mind, feeling (only transient, while habitus is lasting): “adfectio est animi aut corporis ex tempore aliqua de causa commutatio ut, laetitia, cupiditas, metus, molestia, morbus, debilitas, et alia, quae in eodem genere reperiuntur,Cic. Inv. 1, 25, 36; 1, 2, 5; cf. 1, 2, 5, § 19. In Gellius = adfectus, as transl. of the Gr. πάθος, Gell. 19, 12, 3.—
B. A permanent state of mind, a frame of mind, a state of feeling, Gr. διάθεσις: “virtus est adfectio animi constans conveniensque,Cic. Tusc. 4, 15, 34 Kühn (cf. in Gr. διάθεσις ψυχῆς συμφώνης αὑτῇ, Stob. Ecl. Eth. 2, p. 104); id. Fin. 3, 26, 65 Goer.: “non mihi est vita mea utilior quam animi talis adfectio, neminem ut violem commodi mei gratiā,id. Off. 2, 6, 29 Beier.—Also of body, as anal. to the mind, a fixed, permanent constitution: tu qui detinieris summum bonum firma corporis adfectione contineri, etc., Cic. Tusc. 5, 9, 27.—And metaph. of the stars, their position in respect to one another: “astrorum,a constellation, Cic. Fat. 4: “ex qua adfectione caeli primum spiritum duxerit,id. Div. 2, 47 (cf. affectus, a, um, B.).—
C. Esp., a favorable disposition toward any one, love, affection, good-will (post-Aug. prose): “simiarum generi praecipua erga fetum adfectio,Plin. 8, 54, 80: “egit Nero grates patribus laetas inter audientium adfectiones,Tac. A. 4, 15: “argentum magis quam aurum sequuntur, nullā adfectione animi, sed quia, etc.,id. G. 5; Just. 24, 3: “Artemisia Mausolum virum amāsse fertur ultra adfectionis humanae fidem,Gell. 10, 18, 1.—Concr., the loved object: adfectiones, children, Cod. Th. 13, 9, 3.—
D. In the Lat. of the Pandects, ability of willing, will, volition, inclination (cf. 2. affectus, II. D.): “furiosus et pupillus non possunt incipere possidere, quia adfectionem tenendi non habent,Dig. 5, 16, 60.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (13 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (13):
    • Tacitus, Annales, 4.15
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 8.54
    • Cicero, De Fato, 4
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.26
    • Cicero, De Divinatione, 2.47
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 4.15
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.9
    • Cicero, De Officiis, 2.6
    • Gellius, Noctes Atticae, 10.18.1
    • Gellius, Noctes Atticae, 19.12.3
    • Tacitus, Germania, 5
    • Cicero, Topica, 18.68
    • Cicero, De Inventione, 1.25
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: