I.adj. dim. [aliquantus], little, small: “aliquantulus frumenti numerus,” Hirt. B. Afr. 21.—In the neutr. as subst. with partit. gen., a little aeris alieni, Cic. Quint. 4, 15: “suspitionis,” id. Inv. 2, 9: “muri,” Liv. 21, 12: “agri,” id. 21, 31: “aquae tepidae,” Suet. Ner. 48.— Hence, ălĭquantŭlum , and once, ălĭ-quantŭlō , adv., somewhat, a little: “pansam aliquantulum,” Plaut. Merc. 3, 4, 55: quaeso tandem aliquantulum tibi parce. rer. Heaut. 1, 1, 111: “subtristis visust esse aliquantulum mihi,” id. And. 2, 6, 16: auri navem evertat gubernator an paleae, in re aliquantulum, in gubernatoris inscitiā nihil interest, something (ironic. for aliquid, multum), Cic. Par. 3, 1: “deflexit jam aliquantulum de spatio curriculoque consuetudo majorum,” id. Lael. 12, 40: “aliquantulum progredi,” id. Div. 1, 33, 73: “a proposito declinare,” id. Or. 40, 138.—With comp.: “stadia aliquantulum breviora,” Gell. 1, 1: “aliquantulo tristior,” Vop. Aur. 38 Gruter.
ălĭquantŭlus , a, um,