I.to strike or dash one thing upon or against another.
I. Lit.: tetra ad saxa adlidere, Att. ap. Non. 488, 14: ut si quis, prius arida quam sit Cretea persona, adlidat pilaeve trabive, who dashes an image of clay against a post, etc., Lucr. 4, 298; so id. 4, 572: “(remigum) pars ad scopulos adlisa,” Caes. B. C. 3, 27; so Vulg. Psa. 136, 9: “in latus adlisis clupeis,” Claud. IV. Cons. Hon. 627.—Absol., Col. 1, 3, 9; cf. Schneid. ad h. 1; Vulg. Psa. 101, 11; ib. Marc. 9, 17.—
II. Trop., to bring into danger; pass., to suffer damage (the figure taken from a shipwreck; cf. “affligo): in quibus (damnationibus) Servius adlisus est,” Cic. Q. Fr. 2, 6 fin.; so Sen. Tranq. 3 fin.: “dixerunt, si fundus praevaleat, adlidi dominum,” Col. 1, 3, 9.