I. A compression of the neck, a strangling: “occupat fauces earum angor,” the quinsy, Plin. 8, 27, 41, § 100: “aestu et angore vexata, i.e. aestu angorem ac prope suffocationem efficiente,” Liv. 5, 48.—Far oftener,
II. Trop., anguish, torment, trouble, vexation (as a momentary feeling; while anxietas denotes a permanent state): est aliud iracundum esse, aliud iratum, ut differt anxietas ab angore; neque enim omnes anxii, qui anguntur aliquando; “nec qui anxii, semper anguntur, etc.,” Cic. Tusc. 4, 12, 27: “angor est aegritudo premens,” id. ib. 4, 8, 18; Lucr. 3, 853: “anxius angor,” id. 3, 993; so id. 6, 1158: “animus omni liber curā et angore,” Cic. Fin. 1, 15, 49: “angor pro amico saepe capiendus,” id. Am. 13, 48; Tac. A. 2, 42: “angor animi,” Suet. Tib. 7; so id. ib. 49 al.—In plur.: “confici angoribus,” Cic. Phil. 2, 15; id. Off. 2, 1, 2.