previous next
ănĭmăl , ālis (abl. animali; but Rhem. Palaem. p. 1372 P. gives animale), n. as if for animale, which is found in Cic. Fin. 2, 10, 31 MS.; Lucr. 3, 635; cf. animalis,
I.a living being, an animal.
II. Sometimes in a more restricted sense, as antith. to man, a beast (as in Heb. , animal, from , to live): “multa ab animalium vocibus tralata in homines,Varr. L. L. 7, 5, 100: “alia animalia gradiendo, alia serpendo, etc.,Cic. N. D. 2, 47, 122: “animalia inusitata ceteris gentibus, nisi invecta,Curt. 8, 9, 16; Sen. Ep 76, 6: “si quod animal in mustum inciderit,Col. 12, 31: “si quod animal aurem intraverit,Plin. 28, 4, 7, § 37: “similitudo non ab hominibus modo petitur, verum etiam ab animalibus,Quint. 6, 3, 57.—Hence, with contempt, of a man: “funestum illud animal, ex nefariis stupris concretum,that pernicious brute, Cic. Pis. 9.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (21 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (21):
    • Cicero, Against Piso, 9
    • Ovid, Metamorphoses, 1.76
    • Tacitus, Annales, 15.37
    • Tacitus, Annales, 15.47
    • Tacitus, Historiae, 3.36
    • Tacitus, Agricola, 34
    • Lucretius, De Rerum Natura, 2.973
    • Lucretius, De Rerum Natura, 3.635
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 28.33
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 28.37
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 7.65
    • Cicero, De Legibus, 1.7
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.10
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.13
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.47
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.12
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.23
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 6, 3.57
    • Seneca, Epistulae, 76.6
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 8.9.16
    • Cicero, Timaeus, 3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: