I.to announce, make known, relate, proclaim (post-Aug. and mostly eccl.; very freq. in Vulg.).
a. With acc. and inf.: “adnuntiavere exanimatum illum,” Plin. 7, 52, 53, § 174.—
b. With quod: “adnuntiavit ei, quod occidisset Saül sacerdotes,” Vulg. 1 Reg. 22, 21.—
d. With acc.: “adnuntiabo veritatem tuam,” I will declare, Vulg. Psa. 88, 2: “adnuntia regnum Dei,” preach, ib. Luc. 9, 60: “qui Evangelium adnuntiant,” ib. 1 Cor. 9, 14: “adnuntiantes Dominum Jesum,” ib. Act. 11, 21; so, “sic adnuntiabat,” App. M. 8 init.—
e. With acc. and dat.: “bona regi adnuntiant,” Vulg. 2 Par. 18, 12; ib. Isa. 42, 9; ib. Joan. 4, 25.—
f. With de: “adnuntiantes ei de puteo,” Vulg. Gen. 26, 32; ib. Job, 36, 33; ib. Joan. 16, 25; ib. Rom. 15, 21.