I.to reach after something, in order to take, seize, or get possession of it (syn.: peto, sequor, adquiro, attingo); hence, in gen.,
I. To pursue (with effort, zeal, etc.): “sine me hominem apisci,” Plaut. Ep. 5, 2, 3.—And as the result of the pursuit,
II. To take, seize upon: “etenim nullo cessabant tempore apisci Ex aliis alios avidi contagia morbi,” Lucr. 6, 1235.—
III. To reach, attain to, get, gain, acquire (by effort, trouble, etc.; cf. adipiscor), both lit. and trop.: quod ego objectans vitam bellando aptus sum, Pac. ap. Non. p. 234, 25: “hereditatem,” Plaut. Capt. 4, 1, 8: cupere aliquid apisci, Lucil. ap. Non. p. 74, 30; so id. ib. p. 74, 23: aliquem, Sisenn. ap. Non. p. 68, 25: “maris apiscendi causā,” Cic. Att. 8, 14 fin.: laudem, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5 fin.: “aliquid animus praegestit apisci,” Cat. 64, 145: “spes apiscendi summi honoris,” Liv. 4, 3: “jus,” Tac. A. 6, 3: “summa apiscendi libido,” id. ib. 4, 1: “qui id flaminum apisceretur,” id. ib. 4, 16: “apiscendae potentiae properi,” id. ib. 4, 59: “cujus (artis) apiscendae otium habuit,” id. ib. 6, 26 al.— Once in Tacitus with gen. like the Gr. τυγχάνειν τινός: dominationis, A. 6, 45.— Poet., to reach something in mind, i. e. to perceive, understand: “Nec ratione animi quam quisquam possit apisci,” Lucr. 1, 448.!*? Apiscendus, pass., Manil. 3, 145; Tac. A. 3, 31; 13, 20 al.; cf. adipiscor.