I. Act., to hasten, accelerate (syn.: “festino, accelero, maturo, volo, provolo, curro, accurro): opus adeo adproperatum est, ut, etc.,” Liv. 4, 9: “quae (res) summā ope adproperata erat,” id. 26, 15; 27, 25: intercisis venis mortem adproperavit, * Tac. A. 16, 14 (cf.: “adcelerare mortem,” Lucr. 6, 773).—With inf. as object: “portasque intrare patentes Appropera,” Ov. M. 15, 584.—
II. Neutr., to fly, hasten, hurry somewhere: “adde gradum, adpropera,” Plaut. Trin. 4, 3, 3: adproperat, * Ter. And. 3, 1, 17: “eum, ut adproperet, adhorteris,” Cic. Att. 4, 6, 4; id. ad Q. Fr. 2, 10 fin.—Trop.: “ad cogitatum facinus approperare,” Cic. Mil. 15.