I. Form architectus.
A. A master-builder, architect: “fabri architectique,” Plaut. Mil. 3, 3, 45: “Philo architectus,” Cic. de Or. 1, 14, 62; so id. Fam. 9, 2; Vitr. 1, 1; Plin. 34, 14, 42, § 148; Vulg. Eccli. 38, 28; ib. Isa. 3, 3; ib. 2 Macc. 2, 30: “ut sapiens architectus,” ib. 1 Cor. 3, 10 al.—
B. Trop., an inventor, deviser, contriver, author, maker: “bene factis Juppiter architectus,” Plaut. Am. prol. 45 ( = auctor atque opifex, Lambin.): “inventor veritatis et quasi architectus beatae vitae Epicurus,” Cic. Fin. 1, 10, 32 (cf. id. ib. 2, 16, 52: “architectari voluptates): princeps atque architectus sceleris,” id. Clu. 22: “Stoici architecti paene verborum,” id. Brut. 31, 118.—Hence, archĭtecta , ae, f., a female architect: “natura architecta vis,” Plin. 10, 71, 91, § 196.—
II. Form architecton.
A. A master-builder, architect, etc.: “nam sibi laudavisse hasce ait architectonem, Nescio quem, esse aedificatas has sane bene,” Plaut. Most. 3, 2, 73; Sen. Ep. 90; Sol. 32 fin.—
B. Trop., a master in cunning, a crafty man: “me quoque dolis jam superat architectonem,” Plaut. Poen. 5, 2, 150.