previous next
ărĭĕto , āvi, ātum, 1 (arietat, trisyl., Verg. A. 11, 890; Sil. 4, 149; Val. Fl. 6, 368; cf. aries), v. a. and n. aries,
I.to butt like a ram; hence, in gen., to strike violently (poet. or post-Aug. prose, esp. freq. in Seneca).
B. Trop., to disturb, harass, disquiet: “anima insolita arietari,Sen. Tranq. 1, § 11 Haase.—
II. Neutr.: in me arietare, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44: “arietat in portus,Verg. A. 11, 890: “et labaris oportet et arietes et cadas,to stumble, totter, Sen. Ep. 107.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Vergil, Aeneid, 11.890
    • Plautus, Truculentus, 2.2
    • Cicero, De Divinatione, 1.22
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 6.368
    • Seneca, Epistulae, 107
    • Seneca, Epistulae, 56
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 9.7.11
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: