previous next
artĭcŭlātim , adv. articulatus.
I. Joint by joint, limb by limb, piecemeal: “aliquem concidere,Plaut. Ep. 3, 4, 52: membra (pueri) articulatim dividit, poët. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67; cf. Planck, Eur. Medea, p. 102: comminuere articulatim diem, Plaut. Fragm. ap. Gell. 3, 3, 5.—
II. Trop., of discourse, properly divided (v. articulus, II. A.); hence, clearly, distinctly, point by point: verba discernere articulatim, Lucr. 4, 555: “aliquid explicare,Varr. L. L. 10, 4, 179: aliquid articulatim distincteque dicere, * Cic. Leg. 1, 13, 36.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Plautus, Epidicus, 3.4
    • Cicero, De Legibus, 1.13
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.26
    • Gellius, Noctes Atticae, 3.3.5
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: