I.an agreement, assent, approval, approbation.
I. In gen.: “adsensu omnium dicere,” Cic. N. D. 2, 2, 4: “volgi adsensu et populari approbatione,” id. Brut. 49, 185: “omnium adsensu,” Liv. 5, 9; 8, 5; 8, 4 fin.; cf. id. 3, 72: “adsensu senatūs,” Plin. Pan. 71: “adsensum consequi agendo,” id. Ep. 7, 6, 13; so Tac. A. 14, 12; 15, 22; Suet. Aug. 68; id. Tib. 45 et saep.—In the plur.: dicta Jovis pars voce probant; “alii partes assensibus implent,” Ov. M. 1, 245; 8, 604: “hinc ingentes exciri adsensus,” Tac. Or. 10 fin.—Also joyful, loud assent: “exposuit cum ingenti adsensu,” Liv. 27, 51.—
II. Esp.
A. In philos. lang., like assensio, an assent to the reality of sensible appearances: “concedam illum ipsum sapientem ... retenturum adsensum, nec umquam ulli viso adsensurum, nisi, etc.,” Cic. Ac. 2, 18, 57: “tollendus adsensus est,” id. ib. 2, 18, 59; 2, 18, 33 fin.; id. Fin. 3, 9, 31 al.—
B. Poet., an echo: “Et vox adsensu nemorum ingeminata remugit,” Verg. G. 3, 45: “Aereaque adsensu conspirant cornua rauco,” id. A. 7, 615; Claud. VI. Cons. Hon. 615.