previous next
assumptĭo (ads- ; v. adsumo
I.init.), ōnis, f. assumo.
I. In gen., a taking, receiving, assumption (post-Aug. and very rare): “adsumptio culturae,Pall. 1, 6, 12: “quae adsumptio (eorum erit), nisi vita ex mortuis?Vulg. Rom. 11, 15: “dies adsumptionis ejus (of the assumption of our Lord),ib. Luc. 9, 51.—
II. Esp.,
A. An eager reception, adoption: “artes propter se adsumendas putamus, quia sit in his aliquid dignum adsumptione,Cic. Fin. 3, 5, 18.—
B. Meton. (abstr. for concr.), one that takes up (eccl. Lat.): “Dominus est adsumptio nostra,Vulg. Psa. 88, 19.—Also (after the Hebrew), that which is taken up, lifted up (with the voice), a prophecy: “(prophetae) viderunt tibi adsumptiones falsas,Vulg. Thren. 2, 14.—
C. In logic, t. t., the minor proposition of a syllogism (v. assumo, II. C.), Cic. Inv. 1, 37, 64: adsumptio, quam πρόσληψιν īdem (dialectici) vocant, id. Div. 2, 53, 108; Quint. 5, 14, 5 sq.; Isid. Orig. 2, 9, 2.—
D. In jurid. Lat., an addition, circumstance, = circumstantia, Dig. 28, 5, 46 fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • New Testament, Luke, 9.51
    • New Testament, Romans, 11.15
    • Old Testament, Psalm, 88.19
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 3.5
    • Cicero, De Divinatione, 2.53
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 5, 14.5
    • Cicero, De Inventione, 1.37
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: