previous next
auxĭlĭor , ātus, 1, v. dep. auxilium,
I.to give help or aid, to help, aid, assist, succor (syn.: juvo, adjuvo, opitulor, subvenio, succurro).
I. In gen. (class. but rare; in Cic. perh. only once in his Epistt.), constr. with dat.: “alicui,Plaut. Trin. 2, 2, 102: “nonne id flagitiumst te aliis consilium dare, tibi non potis esse auxiliarier?Ter. Heaut. 5, 1, 50; Cic. Fam. 5, 4; Caes. B. G. 7, 50 fin.; 4, 29; Sall. J. 24, 3; Plin. 10, 8, 9, § 22; Vulg. 4 Reg. 14, 26; ib. Psa. 88, 44; ib. Heb. 2, 18: nihil Numantinis vires corporis auxiliatae sunt, Auct. ad Her. 4, 27.—
II. Esp., of the aid of a physician, to aid, to relieve, heal, cure; constr. with dat. or contra: “Nec (medicina) formidatis auxiliatur aquis,Ov. P. 1, 3, 24: “ferulam quibusdam morbis auxiliari dicunt medici,Plin. 13, 22, 43, § 125: “phalangites auxiliantur contra scorpionum ictus,id. 27, 12, 98, § 124.!*?
a. Act. access. form auxĭlĭo , āre, to give aid, etc.: alicui, Gracch. ap. Diom. p. 395 P.; cf. Prisc. p. 797 P.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Cicero, Letters to his Friends, 5.4
    • New Testament, Hebrews, 2.18
    • Old Testament, 2 Kings, 14.26
    • Caesar, Gallic War, 7.50
    • Plautus, Trinummus, 2.2
    • Old Testament, Psalm, 88.44
    • Vitruvius, On Architecture, 5.8.2
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 10.22
    • Sallust, Bellum Iugurthinum, 24
    • Ovid, Ex Ponto, 1.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: