I.comp. and sup. regularly formed, beneficentior, Sen. Ben. 1, 4, 5; 5, 9, 2: “beneficentissimus,” Cic. Lael. 14, 51; id. N. D. 2, 25, 64; ante-class. beneficissimus, Cato ap. Prisc. p. 603 P.), generous, liberal, beneficent, obliging, favorable (rare but class.): “de Ptolemaeo rege optimo et beneficissimo, Cato, l. l.: beneficum esse oratione,” Plaut. Ep. 1, 2, 14: “ubi beneficus, si nemo alterius causā benigne facit?” Cic. Leg. 1, 18, 49: “in amicum,” id. Off. 1, 14, 42; 1, 14, 44: “sunt enim benefici generique hominum amici,” id. Div. 2, 49, 102: “beneficus, salutaris, mansuetus civis,” id. Mil. 8, 20; id. Lael. 9, 31; cf. Gell. 17, 5, 4: “actio,” Sen. Ben. 2, 34, 5.—* Adv.: bĕnĕfĭcē , beneficently: “facere,” Gell. 17, 5, 13.
bĕnĕfĭcus (better than bĕnĭfĭcus ), a, um, adj. bene-facio (