previous next
bĕnĕfĭcus (better than bĕnĭfĭcus ), a, um, adj. bene-facio (
I.comp. and sup. regularly formed, beneficentior, Sen. Ben. 1, 4, 5; 5, 9, 2: “beneficentissimus,Cic. Lael. 14, 51; id. N. D. 2, 25, 64; ante-class. beneficissimus, Cato ap. Prisc. p. 603 P.), generous, liberal, beneficent, obliging, favorable (rare but class.): “de Ptolemaeo rege optimo et beneficissimo, Cato, l. l.: beneficum esse oratione,Plaut. Ep. 1, 2, 14: “ubi beneficus, si nemo alterius causā benigne facit?Cic. Leg. 1, 18, 49: “in amicum,id. Off. 1, 14, 42; 1, 14, 44: “sunt enim benefici generique hominum amici,id. Div. 2, 49, 102: “beneficus, salutaris, mansuetus civis,id. Mil. 8, 20; id. Lael. 9, 31; cf. Gell. 17, 5, 4: “actio,Sen. Ben. 2, 34, 5.—* Adv.: bĕnĕfĭcē , beneficently: “facere,Gell. 17, 5, 13.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Cicero, For Milo, 8.20
    • Plautus, Epidicus, 1.2
    • Seneca, de Beneficiis, 1.4.5
    • Seneca, de Beneficiis, 2.34.5
    • Cicero, De Legibus, 1.18
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.25
    • Cicero, De Amicitia, 9
    • Cicero, De Amicitia, 14
    • Cicero, De Divinatione, 2.49
    • Cicero, De Officiis, 1.14
    • Gellius, Noctes Atticae, 17.5.13
    • Gellius, Noctes Atticae, 17.5.4
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: