I.twofold, double (as adj. only post-class.): “ratio,” Amm. 18, 4, 3: “illatio,” App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16 dub. (al. bifariam).—Hence, adv. in two forms.
A. bĭfārĭam (acc. fem. sc. partem), on two sides, i. e. twofold, double, in two ways, in two parts, in two places, twice, etc. (class.): “ut dispertirem obsonium hic bifariam,” Plaut. Aul. 2, 4, 3: “annus bifariam divisus,” Varr. R. R. 2, 4, 14; Liv. 25, 32, 7; 41, 19, 8: “bifariam quattuor perturbationes aequaliter distributae sunt,” Cic. Tusc. 3, 11, 24: “quam (inflexionem) bifariam contrarie simul procedentia efficiebat,” id. Univ. 9: “ita bifariam consules ingressi hostium fines,” Liv. 3, 23, 7: “gemina victoria duobus bifariam proeliis parta,” id. 3, 63, 5: “castra bifariam facta,” id. 10, 21, 12; Dig. 38, 10, 4: “bifariam laudatus est,” Suet. Aug. 100: bifariam cum populo agi non potest, Messala ap. Gell. 13, 15, 8.—
2. Trop. (rare): bifariam intellegere aliquid, in both ways or senses, Dig. 38, 10, 4, § 2; cf. App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16.—
B. bĭfārĭes , doubly, Cassiod. de Or. 1 fin. p. 601 Garet.