I.double or two-formed, two-shaped (poet. or in postAug. prose): “proles biformis Minotaurus,” Verg. A. 6, 25: “Scyllae,” id. ib. 6, 286; Ov. M. 8, 156: “Janus,” id. F. 1, 89; 5, 424: “(Hermaphroditus),” id. M. 4, 387: “pater, i. e. Chiron,” id. ib. 2, 664: “Nessus,” id. ib. 9, 121: “Hodites,” id. ib. 12, 456: “monstrum,” id. ib. 8, 156: a Centaur, id. Am. 2, 12, 19; Claud. in Rufin. 1, 329 (cf. biformatus): “Pan,” Col. 10, 427: “Glaucus,” Claud. Rapt. Pros. 3, 12: “Cecrops,” Just. 2, 6, 7.—Trop., of a poet (as man and swan): vates, * Hor. C. 2, 20, 3: “biformes hominum partus,” Tac. A. 12, 64.
bĭformis , e, adj. bis-forma,