I.amplif. [bucca, one who has distended cheeks], a babbler, blockhead, fool (very rare): “bucco = garrulus, quod ceteros oris loquacitate, non sensu exsuperat,” Isid. Orig. 10, 30: “stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,” Plaut. Bacch. 5, 1, 2: “macci et buccones,” App. Mag. p. 325, 30.
bucco , ōnis, m.