I.a loud laugh, immoderate laughter, a laugh in derision, a jeering.
I. Lit. (class in prose and poetry; also in plur.): “tum dulces esse cachinni consuerant,” Lucr. 5, 1396; so id. 5, 1402: “in quo Alcibiades cachinnum dicitur sustulisse,” to have set up a loud laugh, Cic. Fat. 5, 10; Suet. Aug. 98: “tollere,” Hor. A. P. 113: “cachinnos irridentium commovere,” Cic. Brut. 60, 216: “res digna tuo cachinno,” Cat. 56, 2; 31, 14; 13, 5: “securus,” Col. 10, 280: “perversus,” Ov. A. A. 3, 287: “major,” Juv. 3, 100; 11, 2: “rigidus,” id. 10, 31: “temulus,” Pers. 3, 87: “effusus in cachinnos,” Suet. Calig. 32: “cachinnum edere,” id. ib. 57: “cachinnos revocare,” id. Claud. 41.—*