previous next
cantor , ōris, m. cano,
I.a singer, poet.
I. In gen.: “omnibus hoc vitium est cantoribus,Hor. S. 1, 3, 1; so id. ib. 1, 3, 129; “1, 2, 3 (mutato nomine cantorem pro musico dicit, Acron.): Thamyras,Prop. 2 (3), 22, 19.cantor Apollo,Hor. A. P. 407 (cf. Apollo): “(Caligula) Threx et auriga idem cantor atque saltator,Suet. Calig. 54.—In a contemptuous sense: “cantor formularum,Cic. de Or. 1, 55, 236; cf. Plaut. Ps. 1, 3, 132.— And with gen. of the person (conformably to cano, II. B.), an extoller, eulogist: “cantores Euphorionis,Cic. Tusc. 3, 19, 45.—
II. Esp., in the lang. of the drama, = χορευτής, an actor, player (cf. G. Herm. Opusc. I. p. 298), Cic. Sest. 55, 118: “donec cantor vos plaudite! dicat,Hor. A. P. 155; Suet. Calig. 54.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, For Sestius, 55.118
    • Plautus, Pseudolus, 1.3
    • Horace, Satires, 1.3.1
    • Horace, Ars Poetica, 155
    • Horace, Ars Poetica, 407
    • Cicero, On Oratory, 1.55
    • Suetonius, Caligula, 54
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 3.19
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: