previous next
captūra , ae,
I.f [capio] (post-Aug.).
I. A taking, catching (of animals); “abstr.: piscium,Plin. 9, 19, 35, § 71: “piscium et alitum,id. 19, 1, 2, § 10: “pantherae,id. 28, 8, 27, § 93. —
II. Meton. (abstr. pro concr.).
A. That which is taken, the prey: “pinxit venatores cum capturā,Plin. 35, 10, 36, § 99; 10, 40, 56, § 115; Suet. Aug. 25.—Hence,
B. Gain, profit (acquired by low or immoral employments), reward, pay, hire, wages: “prostitutarum,Suet. Calig. 40: “inhonesti lucri,Val. Max. 9, 4, 1; so id. 3, 4, 4; 6, 9, 8; Plin. 24, 1, 1, § 4; Sen. Contr. 1, 2 init.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Suetonius, Divus Augustus, 25
    • Suetonius, Caligula, 40
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 19.10
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 24.4
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 9.71
    • Seneca the Elder, Controversiae, 1.2
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 3.4.4
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 6.9.8
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 9.4.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: