I.raised high, extending upward, high, lofty (syn.: altus, erectus, sublimis, elatus, procerus).
I. Physically: “(deus homines) humo excitatos, celsos et erectos constituit,” Cic. N. D. 2, 56, 140: “celsissimo Germano procerior (Judaeus),” Col. 3, 8, 2: “status (oratoris) et erectus et celsus,” Cic. Or. 18, 59; cf. Liv. 30, 32, 11; “and celsior ingressus,” Plin. 11, 16, 16, § 51: “in cornua cervus,” Ov. M. 10, 538 (cf.: “surgens in cornua cervus,” Verg. A. 10, 725): “capitolia,” Verg. A. 8, 653: “turres,” Hor. C. 2, 10, 10; Ov. M. 3, 61: “Acherontia,” Hor. C. 3, 4, 14: “Apenninus,” id. Epod. 16, 29; cf.: “vertex montis, Cic. poët. Div. 1, 7, 13: celsa Paphus atque Cythera,” lofty, Verg. A. 10, 51: “ne, si celsior (ibis), ignis adurat (opp. demissior),” Ov. M. 8, 205.—
II. Morally.
A. In a good sense.
1. High, lofty, elevated above that which is common, great (syn.: “erectus, eminens, excellens, altus): celsus et erectus et ea, quae homini accidere possunt, omnia parva ducens,” Cic. Tusc. 5, 14, 42: “generosior celsiorque,” Quint. 1, 3, 30: “mente,” Sil. 16, 188.—
2. Elevated in rank or station, noble, eminent: “celsissima sedes dignitatis atque honoris,” Cic. Sull. 2, 5: “eques,” Stat. S. 1, 4, 42; cf. under adv. and Celeres.—
B. In a bad sense, haughty, proud, high-spirited: “haec jura suae civitatis ignorantem, erectum et celsum, etc.,” Cic. de Or. 1, 40, 184: “celsi et spe haud dubia feroces,” Liv. 7, 16, 5: “celsi Ramnes,” Hor. A. P. 342; Sil. 16, 187.—Hence, adv.: celsē .
II. (Acc. to II.) Nobly: “nati,” Stat. S. 3, 3, 145 (others read: celso natorum honore).