previous next
cessātĭo , ōnis, f. cesso.
I. A tarrying, delaying: “non datur cessatio,Plaut. Poen. 4, 2, 103.—Hence,
II. Inactivity, idling, cessation, omission, idleness: “furtum cessationis quaerere,Q. Cic. Fam. 16, 26, 2: “cessatio libera atque otiosa,Cic. Leg. 1, 3, 10 Orell. N. cr.: “pugnae,Gell. 1, 25, 8: “Epicurus nihil cessatione melius existimat... deum sic feriatum volumus cessatione torpere, etc.,Cic. N. D. 1, 36, 102; 1, 37, 102.— “So in jurid. lang.,a punishable delay, Dig. 37, 2, 6.—And of ground, a lying fallow, Col. 2, 1, 3.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Letters to his Friends, 16.26.2
    • Plautus, Poenulus, 4.2
    • Cicero, De Legibus, 1.3
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.36
    • Gellius, Noctes Atticae, 1.25.8
    • Columella, Res Rustica, 2.1.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: