I.sing. fem., Lucr. 4, 926; Cat. 68, 90; 101, 4; Caesar, acc. to Non. p. 198, 11; Calvus ap. Non. l. l. and ap. Charis; p. 78 p; App. M. 9, 12, p. 222; Scrib. c. 226; 230; 232; 245, Ser. c. 44; Aus. Parent 27, 3; Inscr. Orell 4479; cf. Neue, Formenl. 1, p. 657; access. form: hoc cĭnus , Gloss. Labb.; “Sicul. Flacc. p. 140, 17,” Agrim. p. 308, 3; p. 308, 5; cf. Lachm. ad Lucr 2, p. 190, and a nom. cĭ-ner is mentioned by Prisc. 5, p. 688: 6, p. 707) [kindr with κόνις; cf. also naucus], ashes,
I. In gen. (while favilla is usually the ashes that is light like dust, or is still glowing; cf.: “corporis favillam ab reliquo separant cinere,” Plin. 19, 1, 4, § 19: cinis e favillā et carbonibus ad calfaciendum triclinium illatis exstinctus et jam diu frigidus exarsit repente, Suet. Tib. 74), Lucr. 1, 872; cf. id. 1, 890, and 4, 927; Cato ap. Charis. p. 78 P.; Suet. Tib. 74; Col. 2, 15, 6; 11, 3, 28; 12, 22, 1; Hor. C. 4, 13, 28.—
B. From the use of ashes for scouring vessels, the proverb is derived: “hujus sermo haut cinerem quaeritat,” Plaut. Mil. 4, 2, 10. —
II. Esp.
A. The ashes of a corpse that is burned; so very freq. in both numbers; in plur. esp. freq. in the poets and postAug. prose.
(α).
In sing.: “cur hunc dolorem cineri ejus atque ossibus inussisti?” Cic. Verr. 2, 1, 44, § 113: “ex tuā calamitate cinere atque ossibus filii sui solacium reportare,” id. ib. 2, 5, 49, § “128: dare poenas cineri atque ossibus clarissimi viri,” id. Phil. 13, 10, 22: “obsecravit per fratris sui mortui cinerem,” id. Quint. 31, 97 (cf. in plur.: “jura per patroni tui cineres,” Quint. 9, 2, 95); Cat. 101, 4; Tib. 1, 3, 7; Verg. A. 3, 303; 4, 623; 10, 828; 11, 211; Hor. Epod. 17, 33; Ov. M. 7, 521; 12, 615; Sil. 8, 129.— Poet. for death, or the person after death: “Troja virūm et virtutum omnium acerba cinis,” Cat. 68, 90: “et cedo invidiae, dummodo absolvar cinis,” i. e. after my death, Phaedr. 3, 9, 4: “et mea cum mutuo fata querar cinere,” Tib. 2, 6, 34: “nunc non cinis ille poëtae Felix?” Pers. 1, 36: post cinerem (after burning the corpse) cineres haustos ad pectora pressant, Ov. M. 8, 538.—Figuratively: “cineri nunc medicina datur,” i. e. when it is too late, Prop. 2 (3), 14, 16.—
(β).
In plur., Cat. 68, 98; Verg. A. 5, 55: “expedit matris cineres opertos Fallere,” Hor. C. 2, 8, 9; id. A. P. 471; Ov. M. 13, 426; Suet, Calig. 15; Quint. 7, 9, 5; 9, 2, 95; Inscr. Orell. 4834 al.—
B. The ruins of a city laid waste and reduced to ashes: “cineres patriae,” Verg. A. 10, 59: “patriae cinis,” Auct. Her. 4, 8, 12; cf. Ov. M. 2, 216.—