previous next
circŭĭtĭo (circŭmĭtĭo , Cic. Div. 2, 17, 40; 2, 61, 127; Liv. 3, 6, 9; Front. de Or. 3; Amm. 24, 2, 2), ōnis, f. circumeo.
I. A going round; in milit. lang., the rounds: circuitio ac cura (vigiliarum) aedilium plebei erat. Liv. 3, 6, 9.—
2. A circuit: muni mentum fluminis circumitione vallatum, Amm 24, 2, 2.—
B. Trop., a circuitous mode, a circumlocution. ita aperte ipsam rem modo locutus, nil circuitione usus es, Ter. And. 1, 2, 31: “quid opus est circumitione et anfractu?Cic. Div. 2, 61, 127, cf. Auct. Her. 4, 32, 43: Epicurus circuitione quādam (in an indirect manner) deos tollens, Cic. Div. 2, 17, 40.—
II. Meton. (abstr. pro concr.), a place for going round something, a way, passage, corridor, Vitr. 4, 4; 6, 3; 10, 19.—
B. A circumference, compass, Vitr. 1, 5; 2, 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Vitruvius, On Architecture, 1.5
    • Vitruvius, On Architecture, 2.10
    • Vitruvius, On Architecture, 6.3
    • Vitruvius, On Architecture, 4.4
    • Livy, The History of Rome, Book 3, 6.9
    • Cicero, De Divinatione, 2.17
    • Cicero, De Divinatione, 2.61
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: