I.act. collat. form of circumplector; cf. Neue, Formenl. 2, p. 312), to embrace, clasp around: “meum collum circumplecte,” Plaut. As. 3, 3, 106: “circumplectito foramina laminis,” Cato, R. R. 21, 2.—Part. pass. circumplexus: “turris igni,” Gell. 15, 1, 6: “venter,” App. Dogm. Plat. 1, p. 171 sq.
circumplecto , ĕre (