I.a bawler, noisy declaimer (in oratory; “prob. only in the foll. exs.): ut intellegi possit, quem existimem clamatorem, quem oratorem fuisse,” Cic. Brut. 49, 182; id. de Or. 3, 21, 81; Mart. 12, 26, 11 (Schneid. clamatus, i. e. vocatus); * Gell. 19, 9, 7.
clāmātor , ōris, m. clamo,