previous next
con-dŏlesco , lŭi, 3,
I.v. inch. n. [doleo], to feel severe pain, to suffer much, to be in pain or distress, to ache.
I. Prop. (rare, but class. in prose and poetry; most freq. in temp. perf.): “mihi de vento miserae condoluit caput,Plaut. Truc. 2, 8, 2; so in perf.: “latus ei dicenti,Cic. de Or. 3, 2, 6: “pes, dens,id. Tusc. 2, 22, 52: “homines, quorum alter ne condoluisse quidem umquam videtur,id. ib. 1, 18, 41: tentatum frigore corpus, * Hor. S. 1, 1, 80: “admonitu matris,Ov. Tr. 5, 3, 32: “naturā (hominem) condolescere dicerent,Cic. Ac. 1, 10, 38: “ad suspitionem tactūs condolescunt (ulcera),Sen. Ira, 3, 9, 5.—*
II. To suffer or sympathize with: anima corpori laeso ... condolescit Tert. Anim. 5.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Horace, Satires, 1.1.80
    • Plautus, Truculentus, 2.8
    • Cicero, On Oratory, 3.2
    • Seneca, de Ira, 3.9.5
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 2.22
    • Ovid, Tristia, 5.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: