previous next
condūcĭbĭlis , e, adj. conduco, II.,
I.advantageous, profitable, expedient (several times in Plaut., elsewhere rare): “(consilium) ad eam rem,Plaut. Ep. 2, 2, 76: “reperiamus aliquid calidi conducibilis consili,id. ib. 2, 2, 71: “istuc facinus mihi,id. Bacch. 1, 1, 18; id. Cist. 1, 1, 80: “conducibile et utile,id. Trin. 1, 1, 3; cf. id. ib. 1, 1, 14.— *Comp., Auct. Her. 2, 14, 21; Sid. Ep. 6, 1.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (4 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (4):
    • Plautus, Cistellaria, 1.1
    • Plautus, Epidicus, 2.2
    • Plautus, Trinummus, 1.1
    • Plautus, Bacchides, 1.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: