I.to tie, bind, fasten, or join together, to connect, entwine, link together (class.; most freq. in part. pass. and the trop. signif.); constr. with cum, inter se, the dat., or absol.
I. Lit.: “id (palliolum) conexum in umero laevo,” folded, gathered, Plaut. Mil. 4, 4, 42: “omnia inter se conexa et apta,” Cic. N. D. 2, 38, 97: “omnia omnimodis,” Lucr. 2, 700: “terrestria membra marinis,” id. 2, 704; 2, 712; 3, 691: “illae (apes) pedibus conexae ad limina pendent,” Verg. G. 4, 257; cf. Sil. 2, 220: “crines,” Prop. 2, 5, 23: “nodos,” Ov. M. 12, 430: “bracchia in genibus digitis conexa tenere,” id. ib. 9, 311: “naves validis utrimque trabibus,” Tac. H. 2, 34: “Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa,” id. A. 13, 53; cf.: “Adiabenis conectuntur Carduchi,” Plin. 6, 15, 17, § 44: “lata alvus (navium) sine vinculo aeris aut ferri conexa,” Tac. H. 3, 47: “ferreae laminae serie inter se conexae,” Curt. 4, 9, 3.—
II. Trop.
A. In gen.: “amicitia cum voluptate conectitur,” Cic. Fin. 1, 20, 67; Quint. 8, 3, 77: “ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia,” id. 10, 1, 2; 5, 14, 32; cf. * Suet. Tib. 43: “membra historiae,” Quint. 9, 4, 129 al.: “quod discrimini patris filiam conectebat,” to implicate, involve, Tac. A. 16, 30; cf. id. ib. 16, 32: “causam dolori meo,” id. ib. 3, 12; id. H. 1, 65.—
B. Esp.,
1. In discourse, to connect with what precedes, join to, etc.: “facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,” Cic. Or. 71, 235: “illud non est in uno verbo translato, sed ex pluribus continuatis conectitur,” id. de Or. 3, 41, 166: “inter se pleraque conexa et apta,” id. Part. Or. 39, 137; Quint. 10, 1, 2: verba lyrae conectere, Hor. Ep. 2, 2, 86: “carmina secum gracili filo,” Col. 10, 227: “res ac verba,” Quint. 2, 4, 15; 9, 4, 58: “conexa oratio (opp. interrupta),” id. 9, 4, 7: “aliam majorem insaniam,” to join to, Plin. 36, 15, 24, § 116; hence also: versus orationesque ejus, to quote, cite, Treb. Gall. 11 fin.—
2. In philos. lang., = concludo, to annex or subjoin a logical conclusion: “si enim est verum, quod ita conectitur: si quis, etc. ... illud quoque verum est, etc.,” Cic. Fat. 6, 12; 7, 14: “omne, quod ipsum ex se conexum sit (e. g. si lucet, lucet) verum esse, etc.,” id. Ac. 2, 30, 98.—Hence, cō-nexus , a, um, P. a., = conjunctus, connected, joined, cohering together with something (very rare): “sive aliud quid vis potius conexius (quam animus) ei (sc. corpori) fingere,” Lucr. 3, 555: “Silanum per adfinitatem conexum Germanico,” Tac. A. 2, 43; “so also without affinitas, of relationship: Caesari,” id. ib. 2, 50; “4, 66: insequitur magno jam tunc conexus amore Patroclus,” Stat. Achill. 1, 174.—
2. In time, immediately following: “conexi his funeribus dies,” Cic. Pis. 5, 11.—Hence, subst.: cōnexum (conn- ), i, a necessary consequence, inevitable inference: “ipsa ratio conexi, cum concesseris superius, cogit inferius concedere,” Cic. Ac. 2, 30, 96: “primumque quod est in conexo ... necessarium est,” id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 8, 15: quod Graeci συνημμένον ἀξίωμα dicunt, alii nostrorum conjunctum, alii conexum dixerunt, Gell. 16, 8, 9; cf. the context.—And adv.: cōnexē (conn- ), in connection, connectedly: “dicere aliquid,” Mart. Cap. 4, § 387.