I.v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
I. = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.: “consentire animam totam per membra videmus,” id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
II. To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
A. Lit., with personal subjects.
1. In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO ... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum ... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61: “omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,” id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.: “seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,” Tac. G. 34 fin.—With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21: “cum aliquo de aliquā re,” id. Ac. 2, 42. 131.—With cum: “consentire cum aliquā re, verbis discrepare,” Cic. Fin. 4, 26, 72: “cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,” Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.: “illis superioribus,” Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33: “sibi ipse,” Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60: “cui parti,” Quint. 5, 14, 9: “iis, quibus delectantur,” id. 5, 11, 19: “studiis alicujus,” Hor. Ep. 1, 18, 65 al.—With adversus: “adversus maleficium omne consensimus,” Sen. Ben. 3, 6, 2: “adversus patrem cum amicis,” Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad: “parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,” Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.: “ad rem publicam conservandam,” id. Phil. 4, 4, 10: “ad decernendum triumphum,” Liv. 36, 40, 10: “ad necem ejus,” id. 39, 50, 6: “ad indutias,” Suet. Calig. 5.—With in: “in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,” Liv. 2, 32, 9: “in hoc non contumaciter consentio,” Quint. 11, 3, 11; cf.: “consentire in asserendā libertate,” Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut: “senatus ... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,” Liv. 1, 32, 13.—With ne: “constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,” Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei: “consensit et senatus bellum,” i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8: “bellum erat consensum,” id. 1, 32, 12: “consensa in posterum diem contio,” id. 24, 38, 11.—With inf.: “si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?” Cic. Agr. 1, 5, 15. —Impers.: “de prioribus consentitur,” Tac. A. 1, 13: “inter plurimos consensum est duas esse partes,” Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so, “consensum est, ut, etc.,” id. 30, 24, 11.—
2. In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.: “neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,” Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.: “belli faciendi causā,” Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18: “urbem inflammare,” id. Phil. 2, 7, 17: “quod consensisset cum Hispanis quibusdam ... eum (Pompeium) comprehendere,” id. Fam. 6, 18, 2: “ad prodendam Hannibali urbem Romanam,” Liv. 27, 9, 14: “ad aliquem opprimendum,” Nep. Dat. 5, 2: “quod undique abierat, antequam consentirent,” Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
B. Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
(α).
With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.: “cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,” Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio; “together with sibi constet),” Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141: “precor ... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,” id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
(β).
With inter se: “(pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,” Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
(γ).
With dat.: “si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,” Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.: “sibi ipsa lex,” id. 2, 4, 37.—
(δ).
Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154: “ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,” Cic. Fin. 3, 3, 10: “judicationem et statum semper consentire,” Quint. 3, 11, 20: “nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),” id. 2, 8, 15: “utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,” Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
1. con-sentĭens , entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous: “tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,” Cic. N. D. 2, 7, 19: “cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,” id. Sen. 17, 61: “animi,” id. Div. 2, 58, 119: “consilium omnis vitae,” id. Tusc. 5, 25, 72.—Abl. consentiente and -ti: “hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?” Cic. Div. 1, 39, 84; so, “consentiente voce,” Suet. Galb. 13; “on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,” Liv. 10, 40, 1.—